https://egregious.blog.ir/post/six-hundredths
جز اظهار شرم کاری نمیتونم بکنم. به شخضه بابت ظلم هولناکی در این ممکلت در این مدت روا شد، جز شرم و داغ ننگی که تا همیشه با خودم حمل میکنم، چیزی برای گفتن ندارم. ما شاهد هولناکترین اتفاق معاصر در این مملکت بودیم. مشابه اتفاقاتی که توی کتابها و تصویرها دیده بودیم و تعجب کردیم از این همه بیرحمی. بخش عظیمی از آدمهایی که کنار ما بودند، همراه و همدل با این جنایت بودند. باز هم میگم جز شرم چیزی برای گفتن ندارم. و فراموش نکنیم اون نگاهی که درش بیرون کردن "ایرانیهای افغانستانیتبار" رو روا میبینیه، بهنوبت سراغ بقیه هم میره. فقط به زمان نیاز داره. تفکری که به نژادپرستی بله میگه و توجیهش میکنه، با اشکال دیگهی دگرستیزی، تبعیض و ظلم هم همینکار رو خواهد کرد.
می خواستم به سهم خودم از نویسندهی عزیز سوداد عذرخواهی میکنم، اما دیدم این عذرخواهی ذرهای فایده و اهمیت نداره. به هیچ دردی نمیخوره وقتی نزدیک به یک میلیون انسان از مرزهای این کشور خارج شدن. هیچ اتفاقی در این سالها انقدر ناامید و شرمسارم نکرده بود.