سبزبیشه

لذّتی که در فهم نادانی وجود داره، مثال‌زدنیه. این‌که می‌فهمی هیچ‌چیز نمی‌دونی و چیزی سرت نمی‌شه الّا نادان بودن خودت. کم‌نظیره!
به خودت می‌آی و چند لحظه بعد با خودت می‌گی: «پسر، من جدی جدی هیچی نمی‌دونم!» کشف بزرگ و حیرت‌انگیزیه.
و از اون جالب‌تر، شاید لحظهٔ بعدشه که باز با خودت می‌گی: «یعنی یه روزی می‌فهمم؟» و به این فکر می‌کنی که این دنیا شاید اصلاً جای دونستن نیست. و بعد؟ بعدش رو نمی‌دونم، حتی تا اینجاش هم نمی‌دونستم. پسر، من جدی جدی هیچی نمی‌دونم.

 [12/26/2022 2:36 AM]