اسب‌های شوره‌زار می‌تازند همگام باد، با پاهای خیس‌شان از سردی سراب، در میان ساقه‌های خاک تا انتهای مرز خیال.
می‌شنوی؟ صدای گام‌هایشان را؟
- تاریخ : جمعه ۵ آبان ۰۲
- ساعت : ۰۱ : ۲۰
- |
- نظرات [ ۱ ]
محسن
۰۵ آبان ۰۲ , ۰۲:۱۷
۰۵ آبان ۰۲ , ۰۲:۱۷
با خود می‌خواند.
آوایی به درد در ژرفاهای جان،
و گاه خروشی به خشم که در
تنوره‌ی دل در‌می‌پیچید.
دیگر صدا نیست؛
تن و هفت بندِ تن، خودِ صداست.
فریادی خاموش...
انبانی از هیاهوی در هم فرو کوفته؛
تیره‌ی پشت از درد تیر می‌کشد: غـم!
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
آخرین مطالب